Gili T. 7u15. Sippin' a long black coffee after a beautiful sunrise. What else do we need :-)

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat mijn eerste indruk van Bali niet zo positief was. Iemand die ik had leren kennen in NZ zei me dat ik na aankomst zeker naar Seminyak moest gaan, een badplaats in het Zuid- Westen. De Balinese chaos overviel me, de straten waren vuil, stoffig en overladen met puin. Langs de weg stonden armoedige constructies die elk moment leken in te storten. Nog niet gesproken over de ratten die hier gezellig over straat liepen. Seminyak zelf was zo toeristisch en elke 20 meter stond er iemand aan je kleren te trekken om zijn waar te verkopen, van scooters tot massages, kleding, fruit, armbandjes, ...

Het was mede de combinatie van mijn verwachtingen van Bali en de overgang van de Westerse levenswijze naar de levenswijze van het Oosten denk ik. Dat noemen ze dan een "cultuurschok".

Na 2 nachten was ik blij Seminyak te verlaten en richting Ubud te trekken. Onderweg naar Ubud, in mijn ubertje, heb ik mijn ogen uitgekeken en mijn hart vastgehouden. De belangrijkste regel in het verkeer hier is: er zijn geen verkeersregels :-) Van 2 rijvakken worden er gezellig 3 of 4 gemaakt, dus de witte lijnen op de grond zijn volledig overbodig. Dit geldt ook voor de verkeerslichten, want die worden genegeerd. Hoezo, een rond punt enkel richting?? De claxon wordt hier geduchtig gebruikt, voor alles ... wil je voorbij steken, wil je dat iemand sneller gaat rijden, nader je een kruispunt, ... een prachtig orkest van getoeter.

Na een 2-tal dagen was ik gewoon aan de chaos in de straten. Ook Ubud beviel me veel beter dan Seminyak. Het was hier nog steeds toeristisch druk maar er heerste een gezelligere sfeer. De mensen waren veel vriendelijker, desondanks ik nog van alle kanten "ma'aam masjaaasj", "need transport", "ma'am coconut or pineapple maybiiieeeee", "sarooooong, special price for you" hoorde :-) Hier heb ik 4 nachten verbleven.

De eerste dag wat rondgewandeld in het dorp (en natuurlijk 3 keer verkeerd gelopen). Voor de volgende dag had ik een fietstocht met een gids geboekt. We waren in een groepje van 4 en het was een ongelooflijk leuke, mooie en leerrijke dag. Hier heb ik Bali gezien en was ik weg van de "grote dorpen" en toerisme. Gefietst langs de mooiste rijstvelden, door kleine dorpjes, naar de vulkaan Batur, een koffie- en theedegustatie op 1 van de nabij gelegen plantages (inclusief de civet- of Luwakkoffie) en afgesloten met een lekkere lunch in het huis van de gids, bereid door zijn familie. Heerlijk om ondergedompeld te worden in de lokale Balinese manier van leven en hun cultuur. Verder heb ik het apenbos bezocht (de venijnige deugenieten), een yogales meegedaan, de vele kleine winkeltjes bezocht, genoten van de overheerlijke Indonesische keuken (best gezond, viel dat even mee). De laatste dag heb ik ook de "Campuhan Ridgewalk" gedaan. Een korte wandeling van 5km langs smalle straatjes, rijstvelden en een tempel (Bali, het land van de duizend tempels). De wandeling kwam uit op een leuke bar "Karsa", waar ik volgens Mr. Tripadvisor zeker een bezoekje moest brengen. Naast de lekkere vruchtensappen hadden ze hier ook een prachtige spa die de echte Balinese sfeer uitstraalde. Ik heb mezelf dan maar beloond met een massage. Gewoon, omdat het een mooie dag was en ik het verdiend had :-) De avond afgesloten in een klein familierestaurantje, of Warung zoals ze hier zeggen, tussen de rijstvelden. Het was even zoeken voor ik het gevonden had maar het was zeker de moeite waard. Heel lekker Indonesisch eten, puur en simpel, in een prachtige setting. Thanks Sweet Orange Warung!

Na Ubud was het tijd om even afscheid te nemen van Bali en naar Lombok te trekken. 1,5u in de taxi (wat me welgeteld 15€ gekost heeft) en een kleine 2 uur op de boot.

Lombok, where the magic happened!

Dit was Indonesië. Dit was wat ik ook wilde zien. Hier is het helemaal niet zo toeristisch als Bali en heb ik echt genoten van de lokale sfeer. Wat ik hier heb gezien was puur, met de schoonheid ervan aan de ene kant en de tristesse aan de andere kant. De mensen zijn hier zo aardig. Ze zijn gelukkig met wat ze hebben, en geloof mij, dat is niet veel ... Het is mooi om te zien dat het leven zo simpel kan zijn. Aan de andere kant is het best schokkend voor mij, de Westerse voor wie zoveel zo vanzelfsprekend lijkt, om te zien hoe ze wonen en met hoe weinig ze moeten overleven, en toch met een lach de dag doorkomen. Het zijn lessen ...

Voor Indo had ik eigenlijk weinig tot niets gepland. Gewoon zien hoe de dag komt en waar ik zin in heb. Go with the flow! Ik ben hier dan ook wat langer blijven plakken. Omdat ik hier tot rust kwam en ook omdat ik hier de eerste dag 3 geweldige mensen heb ontmoet. Een Australisch koppel, aan het begin van hun rondreis van een jaar, een een Canadees op zijn 3 weken durende vakantie. We hebben 3 dagen zo goed als samen doorgebracht. De eerste nacht was eentje om in de boeken te schrijven. Een erg leuke avond in de lokale surfbar. Er kwam een bandje reggaemuziek spelen en de dansbeentjes werden nog eens uitgetest. Yep, ze konden het nog :-) We hadden ook 2 dagen een scooter gehuurd, waarmee we vooral langs de kust gecruised hebben. De eerste dag richting Gerupuk, vooral bekend onder de surfers. Je wordt met een boot naar de golven gebracht (hier is geen strand), waar je dan een uurtje of 2 in het water ligt te peddelen wachtend op de goede golf. Heer-lijk! Én goed voor die armspieren :-) De 2de dag richting de andere kant van Lombok en daar wat strandjes opgezocht. Ook 2 avonden op rij een prachtige zonsondergang meegepikt.

Als ik zei dat de eerste nacht eentje was om in de boeken te schrijven, dan verdient de laatste avond een eigen pagina en een eervolle vermelding :-) Ik weet niet of uitgaan op de lokale rijstwijn en het uittesten van de "Lombok Happy Mushroom" mijn idee was (waarschijnlijk wel), maar het was zeker een avond om nooit meer te vergeten. "No try, no fly" zeggen ze dan. Ik had een mooie Balinese broek aan. De dag nadien merkte ik dat ze helemaal gescheurd was achteraan. Vraag me niet hoe, noch waar of wanneer hahaha! De trip nadien in de shuttle naar de haven (1,5u) en de boot naar Gili (40minuten) was er ook 1 om nooit meer te vergeten. Lang geleden dat ik zo ziek geweest ben, jeezes! De helft van mijn eerste dag op Gili T. heb ik dan ook doorgebracht in bed, met de airco op full power en de nodige anti-katerpillen bij de hand ... Memories :-)

Ik heb ervan genoten. Het was prachtig. Heerlijk. Mooi. Puur. En alweer prachtige mensen ontmoet waarvan ik hoop ze ooit weer eens te zien.

"Wat heb ik geleerd de voorbije dagen" (lang geleden dat ik dit nog geschreven heb, bedenk ik me nu)

- er passen 4 mensen op een scooter, een koppel met hun 2 kinderen. (Serieus!)

- Bali is het enige Indonesische land waar het Hindoeïsme als geloof heerst, de rest is Moslim.

- ze volgen hier dan ook het kastensysteem. Je hebt 4 kasten, van arbeidersklasse tot priesters en heiligen. Je wordt geboren in de klasse van je ouders. Als man kan je nooit van klasse veranderen, hoe goed je studies ook mogen zijn of hoeveel geld je ook verdient. Enkel als vrouw kan je klasse wijzigen, omdat je de kaste van je echtgenoot volgt.

- nog in vele families wordt de huwelijkspartner uitgekozen door de ouders.

- als het jongste kind huwt, blijven ze toch bij de ouders inwonen om voor hen te zorgen.

- van het planten van een rijstplantje tot het oogsten van de rijst, duurt het ongeveer 3 a 4 maanden.

- ze eten hier rijst als ontbijt, middagmaal en avondmaal. Het is voor hen de goedkoopste en dan ook grootste voedingsbron.

- de civetkatkoffie is zo speciaal (en best heel duur) door zijn productieproces. De kat eet de bessen. Het vruchtvlees wordt verteerd maar de pitten blijven intact en passeren langs de maag en het darmkanaal. Nadien worden ze uitgepoept, gewassen en van hun schil ontdaan. Lekker geroosterd en gemalen tot koffie. De plaatselijke kat-poo-chino :-) Heel lekker. Wie eens wil proeven is welkom ten huize Vie!

- wie goed doet, goed ontmoet. Je krijgt wat je geeft.

De foto's volgen hopelijk vanavond of morgen.

Later peeps!

Kus.