Fjordland

Mijn uitvalsbasis om een stukje van dit gebied te ontdekken was Te Anau. Een vredelievend dorpje gelegen aan alweer een ander en 1 van de zovele mooie meren die te vinden zijn in NZ.

Op een klein uurtje van hier start te Kepler Track, een meerdaagse wandeling en 1 van de 9 Great Walks van NZ. Wij hebben er een stukje van gedaan, ongeveer 22km. Een mooie wandeling door het bos dat uitkwam op alweer ... juist ... een meer :-)

De must see van deze regio echter zijn de Sounds (zee-inhammen) en Fjorden, meer bepaald de Doubtful en Milford Sound. En dat was ook de voornaamste reden van mijn verblijf hier, want ik zou een cruise gaan doen op de Doubtful Sound. Milford Sound is bekender bij de toeristen doordat Doubtful moeilijker bereikbaar is. Doubtful is echter veel groter, rustiger en zo mogelijk nog mooier en meer sereen dan Milford. Massive, Magnificant Doubtful Sound!

In het Fiordland National Park vind je de diepste fjorden en een grote variëteit aan landschappen. De steile beboste kliffen reizen op uit de stille, diepe en donkere wateren. Op dagen van hoge regenval storten hier wel honderden watervalletjes naar beneden. Had ik even geluk dat het net een aantal dagen stevig geregend had, want al die watervallen geven toch ook weer een ander beeld tussen al het groen en de rotsen. De nevel en wolken die hier hangen maken het allemaal net dat ietsje mysterieuzer en meer dramatisch. Gelukkig brak toch soms ook het zonnetje door. Het was een prachtige dag!

Zoals de vele andere unieke dingen die ik hier al heb gezien, is het moeilijk om al dat prachtigs op foto vast te leggen en net zo mooi weer te geven. Ik heb mijn best gedaan. En anders ... boek zelf een ticketje naar dit land en kom al dat moois zelf aanschouwen :-)

"wat heb ik geleerd de voorbije dagen"

- Doubtful Sound heeft zijn naam te danken aan Kapitein James Cook (alweer). Zijn doel was het cartograferen van NZ. Hij twijfelde ("to doubt") of hij, eens hij zou zijn binnengevaren, wel terug naar zee zou kunnen varen tegen de sterke westenwind in. Vandaar ... Doubtful Sound. Cool hé :-)

- hier valt zo ongeveer 7800mm regen per jaar!

- een weersvoorspelling zonder regen is al even onwaarschijnlijk als dat je dit gebied verlaat zonder beten van die verdomde zandvliegen.

- oh ow! Het is vrijdag de 13de vandaag! :-)

Wanaka

Hi peeps!

Mijn vorige verhaal heb ik afgesloten met te vermelden hoe mooi het hier is. Het is hier heerlijk, superchill en wondermooi. De pracht van deze regio komt ons tegemoet van zodra we de westelijke kant van de zuidelijke alpen verlaten en onszelf meer naar het centrum begeven, oftewel de Otago regio binnenrijden. Je komt net in een heel andere wereld terecht en je ervaart meteen weer een heel ander gevoel. Van tropisch regenwoud, besneeuwde bergtoppen en gletsjers naar de heerlijk warme temperaturen van Wanaka en Queenstown.

Wanaka is het vakantieplaatsje van de locals en wordt ook wel eens het kleine zusje van Queenstown genoemd. Wanaka en zijn omgeving is niet alleen prachtig om zien, je kan hier ook heel veel activiteiten en daguitstappen maken en halsbrekende toeren uithalen. Ik laat het voorgaande lekker aan mij voorbij gaan (lees: ik ben niet gemaakt om uit een vliegtuig te springen noch om aan een bungeekoord te gaan hangen of te gaan canyonswingen tussen 2 kliffen). Het meest "avontuurlijke" dat ik hier gedaan heb is meegevlogen met een Cessna, bestuurd door m'n maatje Joep, en een al even grote leek als ik. 7 schietgebedjes later stonden we weer veilig aan de grond. Hij heeft dat top gedaan en ik ook, het fotografiegedeelte dan toch :-) Het was een superleuke ervaring en zo ook weer eens wat anders. Het begint zo onderhand wel wat saai te worden hier .... nooooooot, muhahaha!

De dag nadien zouden we een wandeling gaan maken naar Roy's Peak. Aangeraden door de buschauffeur en we hadden er wel eens over gehoord dat het een mooie wandeling was. Vraag me niet waarom,maar ik dacht dus dat het een wandeling zou zijn van een paar uur langs het meer en mooie paden, beetje naar boven en beneden ... Het werd immers voorgesteld als een "leuke" wandeling die we zeker moesten gedaan hebben, stevig en lang maar leuk! Dus wij de dag nadien onderweg. In al mijn euforie had ik de anderen nog gezegd dat ze hun zwemgerief moesten aandoen of meenemen want we zouden wel eens een sprong in het meer kunnen wagen. Ik had mijn gewone sportschoenen aan, nog net niet mijn flip flops meegenomen ... daar aangekomen zagen we pas waar we aan gingen beginnen. Niemand, maar ook niemand, was hierop voorbereid. De enige die wist wat er ging komen was wijselijk in Wanaka gebleven (slimme Jim). Een "leuke" wandeling van 16km (dat tot daaraan toe, een hapje tegenwoordig) maar wel 8km klimmen tegen een stijgingsgraad waar mijn benen niet klaar voor waren op dat moment. Een kleine 1600meter naar boven en dan dezelfde weg terug naar beneden. Leuk! De volgende keer dat iemand zegt "laten we een leuke wandeling gaan maken" denk ik dat ik toch eerst even ga controleren waar we eigenlijk naartoe gaan :-) Anyway, een rijkelijke stroom van scheld- en vloekwoorden later en na de mentale en fysieke strijd gewonnen te hebben waren we boven. En natuurlijk, het zicht was adembenemend ... daar doen we het uiteindelijk toch voor hé. En ja, ook nog steeds voor die Kim Kardashian butt!

Platte rust aan het meer was de invulling van mijn dag nadien. Als ik nog maar aan iets anders dácht, kwamen al mijn spieren en vezels in mijn lichaam al in opstand :-)

Verder heb ik hier wat rondgehangen in het stadje, ijsjes en de wereldberoemde pies gegeten, fietstocht gedaan en wijngaarden bezocht met mijn partner in crime Lotte, gaan dansen, of toch een poging tot want het uitgaansniveau hier is nogal lachwekkend en niet aangepast aan mijn normen, ...

Dus ook met nieuwjaarsavond was het redelijk rustig. We hebben lekker gekookt, naar het podium geweest aan het strand waar een liveband speelde, beetje gaan dansen, vuurwerk gezien, ... Nothing fancy. Maar het was goed zo, het had niet anders gehoeven. Geen verwachtingen noch verplichtingen. Gewoon zien wat de dag/avond bracht en genieten van alles en iedereen rondom mij. Heerlijk simpel ... !

Toen ik hier moest vertrekken vond ik het best jammer. Ik had hier een heerlijke tijd gehad en ook de hostel was top. Maar zo gaat dat als je aan het "backpacken" bent natuurlijk. Er wachten nog vele andere prachtige plaatsen op mij om ontdekt te worden. Zoals ik ervaar nu met Queenstown (want ik ben hier ondertussen alweer 3 dagen) en morgen vertrek ik voor een paar dagen richting Te Anau, om de Doubtful en Milfourd Sounds te gaan ontdekken. Ongetwijfeld ook weer unieke staaltjes natuur die NZ te bieden heeft ...

Aangezien mijn "gang" mijn verhaal ook zal lezen wil ik graag een speciale vermelding doen :-)

Lieve Floor, Lotte, Jim en Joep, het was heerlijk reizen met jullie en zo ongelooflijk fijn jullie te leren kennen. Ons verhaal is nog niet ten einde, want we zien elkaar sowieso nog op een Amsterdams festival en in "toeters en bellen" voor de afterparty. Tot dan, niet vergeten ... beter een paal op je kop dan een kurk in je gat, het is al kwart na tien en er is geen hol te zien, lang leve de microgolfoven én tequila is het antwoord ... op alles ... ! I love you guys! :-)

Voor de anderen heb ik nog een klein "kwisvraagje". Aangezien ik de gezondheidsapp recent ontdekt heb op mijn gsm (echt waar, zo een held ben ik dus met de nieuwe technologie haha), weet ik hoeveel km ik ongeveer gewandeld heb hier in NZ. Ik viel bijna van mijne stoel ... :-) dus, wie kan raden hoeveel km of er het dichtste bij zit, krijgt iets lekkers van mij als ik terug thuis ben. Wat hangt af van wie er wint hahahaha! Pinky promise! Shoot!

Later!

Kiss.

Marlborough sounds (Picton-Nelson-Abel Tasman) - Westport - Franz Josef

Ik heb een achterstand in te halen! Zomaar eventjes meer dan 2 weken ...

Reden is dat ik een heel erg leuke tijd heb gehad (nóg beter dan anders) met een toffe bende en op heerlijke plaatsen en geen tijd noch zin had om te schrijven, of met het thuisfront bezig te zijn. Lekker egoïstisch :-)

Dus al de leuke dingen die ik gedaan heb vertel ik graag in de vorm van highlights en verder laat ik de verbeelding spreken aan de hand van foto's.

Mijn avontuur op het zuidelijke deel van Nieuw - Zeeland is begonnen in Picton. Hier meer je aan met de ferry uit Wellington en dus de start voor velen om het prachtige zuiden te ontdekken, met als eerste regio de Marlborough Sounds.

Naast de 2 wandelingen die ik hier gedaan heb was er niet veel anders te beleven. Ik heb hier een ééndaagse wandeling van de Queen Charlotte Track gedaan, goed voor een mooie 15km langs, in en door de prachtige natuur. Kleine kanttekening: ik kampte die dag met enige vorm van buikloop. Koppig als ik ben wilde ik toch die wandeling doen. Bij deze heb ik een petitie opgestart om meer toiletten te voorzien op verlaten wegen, padjes en in reservaten, parken en bossen. Er zijn alleszins 2 bomen en een paar struiken die eens zo hard zullen groeien nu haha! Aangezien ik nu écht een getraind wandelaarster ben ;-), was de volgende dag ook gevuld met wandelen. Deze 2 dagen toch weer goed voor een kleine 28km!

Een dag en 2 mooie bleinen later was ik onderweg naar Nelson. Nelson was buiten mijn verwachtingen om een heel tof en levendig dorpje met een gezellige atmosfeer en een leuke vibe. Ook hier heb ik nog wat gewandeld en een fietstocht gedaan (om mijn voetjes wat te laten rusten) via Rabit Island naar een aantal wijngaarden. Buiten het feit dat het alweer een prachtige en leuke dag was, heb ik ook best wat geluk gehad. Ik had mijn portefeuille, fototoestel, paspoort en gsm in een fietstas gestopt die achteraan op mijn fiets bevestigd was. Al fietsend wat selfies / foto's genomen. Leuk, tof, plezant, lachen, gieren en brullen... tot ik merkte dat ik alles kwijt was toen we een uur later aankwamen op de eerste wijngaard. Heel slim van mezelf om mijn fototoestel uit de tas te nemen zonder erbij na te denken dat al de rest van m'n spullen er ook in zat (ik rol efkes waanzinnig met m'n ogen). Ik moet toegeven dat ik toch eventjes een lichte paniek voelde, desondanks ik er ook wel van overtuigd was dat de lieve vinders mijn spullen wel terug zouden bezorgen. En ja hoor, een uurtje later wist ik dat alles terecht was, nu nog kwestie van alles terug op te halen. Na vele telefoontjes, 2 keer verkeerd rijden, andere dingen te zijn vergeten ondertussen en een hilarische valpartij had ik alles terug. S'avonds heb ik genoten van een heerlijk glas wijn van een flesje dat ik die dag had gekocht. Een zalige dag uiteindelijk waaruit blijkt dat niets gepland hebben soms kan leiden tot de meest grappige, leuke en onverwachtte taferelen.

Onderweg van Nelson naar Abel Tasman National Park ben ik mijn maatjes tegengekomen waar ik toch een 2 weken mee zou verderreizen. Wel fijn even een vast klikje te hebben tijdens het rondtrekken.

Abel Tasman is het kleinste nationaal park van NZ, maar ook weer heel erg aan te raden want het is er prachtig. Het park heeft goudgele stranden, zandige rieviermondingen, dichtbegroeide bossen, kloven, watervallen, grotten omgeven door een azuurblauwe zee,... én een waanzinnig goede burgertent :-)

Dit park staat het meest bekend voor zijn meerdaagse trektocht. Mijn plan was om hier een dag te zeilen in de voormiddag en in de middag terug te wandelen vanaf het drop off point naar de lodge, ongeveer 14km. Het is me niet gelukt, ik heb heel de dag lekker op die boot gehangen en op de strandjes gelegen! Ik heb mooie baaien, stranden met groene palmen, zeehonden, rotsformaties, gigantische pijlstaartroggen, ... gespot! Verder heb ik hier een prachtige zonsopkomst gezien en het meest actieve hier was mijn 5km lange (of korte) ochtendloop. Hier zijn we ook onze kerstvoorbereidingen begonnen want de dag van verrek naar ons volgende punt was ook de dag van kerstavond.

We zouden kerstavond in Westport doorbrengen en kerstdag op een prachtige locatie in de buurt van de Franz Josef Gletsjer. De gletsjer behoort tot het Westland National Park en is samen met de Fox Glacier één van de beroemdste gletsjers van de Zuidelijke Alpen in NZ. Ik had er enorm naar uitgekeken om een helihike te doen hier. Je wordt dan afgezet met de helikopter op de gletsjer en daar wandel je enkele uren rond op het ijs. Mét een gids weliswaar want door de opwarming van de aarde smelt het ijs op de gletsjer en kan het best gevaarlijk zijn. Jammer genoeg stak het erg onvoorspelbare en veranderlijke weer er een stokje voor ...

Wat de gletsjers ook extra uniek maakt is dat ze gelegen zijn in een gebied dat deel uitmaakt van het Te Wahipounamu regenwoud, dat een natuurerfgoed is van UNESCO.

Onderweg van Westport naar Franz Josef zijn we nog gestopt aan de Pancake Rocks. Hier hebben we een pad gevolgd dat leidt naar Dolomite Point, waar je de rotsformaties en spuitgaten kan zien. De gelaagde formaties van de rotsen worden gevormd door stroken kalksteen, gescheiden door dunne repen zachte leisteen, die door duizenden jaren regen, wind en opstuivend water van de zee weggesleten zijn. Hun naam is niet gestolen, het zijn net op elkaar gestapelde pannenkoeken die tientallen meters hoog uit de zee oprijzen.

Zo, dit zijn ongeveer de hoogtepunten (en ik heb nog zoveel andere leuke dingen gedaan en beleefd) van de 2 weken die ik doorgebracht heb vanaf aankomst op het prachtige Zuidereiland tot mijn stop in Wanaka.

Walhalla Wanaka! Het is hier mooi, zo mooi, dat ik blij ben dat ik hier een 5-tal dagen verblijf. Dit is ook mijn new years eve stop. Voor dit verhaal hou ik jullie nog even in spanning :-)

Vanavond is het nieuwjaarsavond. Na de barbeque op kerstavond staat er me vanavond een strandfeestje te wachten aan de "Blue Bar". Kerst en Nieuw - de zonnige editie!

Zo lieve vrienden en familie, dan rest me nog 1 ding te zeggen. Ik wens jullie een fe-no-me-naal einde van 2016 en een spetterend begin van 2017!! In mijn hart zijn jullie bij me ...

Ik hoop alvast het nieuwe jaar in te knallen op mijn eigen unieke en "Viewaardige" manier :-)

Vis la Vie - c'est belle!

SMILE. LOVE. ENJOY. BE HAPPY.

Wat heb ik nog geleerd ... :

- er is geen enkel land ter wereld waar je op zo'n relatief kleine oppervlakte zoveel verschillende landschapsvormen ziet. Besneeuwde bergen, spiegelgladde meren, uitgestrekte vlaktes, dichtbegroeide regenwouden, witte stranden, vulkanen, fjorden, ...

- je kan hier 9 grote wandeltochten doen die bekend staan als "the great walks". Je hebt onder andere de Tongariro Alpine Crossing, Milford Track, Abel Tasman Coastal Track, Kepler Track, Queen Charlotte track, ... Ik ben trots dat ik een aantal wandelingen heb gedaan die hiervan deel uitmaken! Veustje voor Vie ;-)

- zeehonden hebben een geurtje. Niet zoals in "ze ruiken niet fris", nee ... ze stinken! Je ruikt ze echt van ver!

- zandvliegen of sandflies! Ze zijn het meest verdomde beest dat ik hier al ben tegengekomen. Het is een soort mug waarvan de beten ongelooflijk hard jeuken en zelfs meteen beginnen te bloeden. Ik en vele anderen hebben ze al ontelbare keren vervloekt!

- in Nelson vind je "het middelpunt van Nieuw-Zeeland". Echt het midden van het land.

Tot later maar weer!

Xxx.

Wellington

Oh how I love Wellington!

De hoofdstad van Nieuw-Zeeland heeft naast een jong, hip en levendig karakter ook heel wat andere troeven te bieden. Het is de thuishaven van vele theaters, kunstgalerijen, pop-up stores, leuke boetiekjes en winkeltjes, mooie architectuur, een gezellig "stadsstrand", het grootste nationale museum, ... maar vooral, mmmm... vooral vele café's, bars en restaurants. Hét paradijs voor de food - en coffeelovers onder ons. En aangezien ik best kan genieten van een goede koffie en lekker eten heb ik wel wat tijd gespendeerd in de vele geweldige koffiebars en leuke restaurants die hier te vinden zijn. Ik zag het als mijn missie om elke dag ten minste 1 toffe en hippe bar te vinden. Ik ben met glans geslaagd :-)

Buiten dat heb ik hier vooral rondgekuierd in de gezellige straten, een dag gespendeerd in het 6 verdiepen tellende museum (nerd alert), langs de haven en het strand gewandeld, de botanische tuinen bezocht, Mount Victoria look-out point gezien, ... kortom, heerlijk de toerist uitgehangen.

De meest winderige stad van Nieuw - Zeeland, bijgenaamd Windy Welly, heeft een plaatsje in mijn hart veroverd.

Lekker uitgewaaid en met 2 kg extra aan de billekes stap ik sevens aan boord van de ferry voor de oversteek naar het Zuidereiland. Desondanks ik nu al overdonderd ben door het prachtige Noordereiland, wordt er gezegd dat het beste nog komen moet. Ik ben benieuwd!

Kiss!

Ps.: bij het opladen van de foto's bedacht ik me dat het net postkaartfoto's lijken. Dus ofwel kan ik waanzinnig goed foto's trekken of is Wellington gewoon een "postkaartfotostad". Laten we er maar vanuit gaan dat het het tweede is :-)

Lake Aniwhenua - Taupo - Tongariro

Het thermale wonderland verlatend rijd ik langs Lake Aniwhenua naar Taupo en zo door tot Tongariro. Alle 3 stops met alweer een eigen karakter en hun speciale beleving.

In Lake Aniwhenua logeer ik in een lodge uitgebaat door een Maori familie. Hier luister ik naar hun verhalen en hun missie, proef ik van hun eten, de traditionele Hangi*, slaap ik op een unieke locatie, en geniet ik van hun gastvrijheid. Omdat er in deze regio heel veel criminaliteit en armoede is door werkloosheid probeert deze familie een handje bij te steken op hun eigen mooie manier om de locale economie te ondersteunen. Dit doen ze door van hun verdiensten een deel af te staan voor bvb. de opbouw en het onderhoud van scholen, uitbreiding van het lessenpakket, het kunnen bieden van de mogelijkheid voor studies in het buitenland, sociale ondersteuning, ... alsook brengen ze elke dag de voedseloverschotten naar de scholen en de opvanghuizen voor ouderen. In deze soms toch egoïstische wereld lijkt me dat een mooie missie...

* De hangi is een traditionele Maori manier voor het bereiden van voeding die al eeuwen meegaat. Al het voedsel wordt goed ingepakt en op speciaal voorziene verhitte stenen gelegd onder de grond. Alles wordt bedekt met doeken en zand en blijft zo 3 uur garen. Wat er na die 3 uur tevoorschijn komt is een overheerlijk lekkere maaltijd. Ik krijg er terug water van in mijn mond ... jammer genoeg geen Hangi voor mij vanavond ... Gelukkig is mijn tuin groot genoeg zodat ik thuis wel eens een putje kan graven en me kan wagen aan deze manier van koken :-)

De dag nadien rijd ik richting Taupo. Deze kleine stad ligt op een schitterende plek aan de oever van Lake Taupo. Het grootste zoetwatermeer van Australazië is ontstaan door 1 van de krachtigste vulkaanuitbarstingen ooit, 300 000 jaar geleden. Hier bezoek ik onder andere de Huka Falls. Op een bepaald moment vernauwt de Waikato rivier van 100 meter naar 15 meter, wat resulteert in een enorm krachtige stroom van 220 000 liter water per seconde. Het is een prachtig fenomeen met een schitterende ijsblauwe kleur.

2 dagen later verlaat ik Taupo alweer voor de "beklimming van m'n leven." De Tongariro Alpine Crossing wordt gezien als 1 van de spectaculairste wandelingen op het Noordereiland. Kon ik niet laten staan natuurlijk! Zo gezegd, zo gedaan! Mijn wekker liep af om 4u30 en een uur later was ik gepakt en gezakt onderweg. Deze 19,5km lange wandeling loopt over vulkanisch terrein, welk ontstaan is door uitbarstingen van de nog steeds actieve vulkanen Mount Ngarahoe (Mount Doom by the way, voor de LOTR-fans) en de Mount Tongariro. Ik liep letterlijk én figuurlijk met mijn hoofd in de wolken. De wandeling duurt ongeveer 7uur en brengt je naar een hoogte van 1886 meter. De moeilijkste stukken waren al vrij snel in het begin van de wandeling met als eerste overwinning " the devil's staircase" (what's in a name) en nadien de beklimming naar de top van "the red crater". Gelet op het feit dat dit stuk langs een heel smalle richel was, je te kampen had met windsnelheden van 35km per uur en je de vrieskou moest trotseren, ben ik veilig en wel boven geraakt. Het was even doorbijten maar wat een prachtige ervaring alweer! En ah ja, de wandeling heeft me maar 5,5 uur gekost i.p.v. 7 uur. Pfhoe! Watjes allemaal! :-) Ik kan je wel zeggen dat ik geslapen heb als een roosje ... of als een baby ... whatever, ik was van de wereld (en niet van de alcohol deze keer, haha!). Aan mijn beentjes te voelen de dag nadien viel "die beklimming van mijn leven" eigenlijk ook nog best mee. Buiten wat stijve billekes kon ik nog perfect normaal de trap op en af! Ik geraak écht gewoon aan die wandelingen hier :-)

"Wat heb ik geleerd de voorbij dagen":

- een voetganger heeft hier nooit, never, jamais, nimmer, ... voorrang. Hoe hard ik ook mijn bitchy look opzet (en dat kan ik zene ghoohooooo), het helpt niet!

- ik hou van de "alleen-zijn" momenten! Heerlijk in mijn zone te zitten met mijn eigen gedachten en bevindingen ergens op een nieuwe plek.

- al die gezellige kerstboom foto's op fb en instagram doen geen goed aan mijn "ik mis kerst gevoel"... dus STOP DAARMEE! ;-)

- het Nieuw-Zeelands Noordereiland is prachtig en uniek.

- ik verbrand heel veel calorieën, maar ik eet er ook heel veel weer bij :-)

Tot snel lovekes!

Veel liefs, knuffels en kussen!

Xxx.

Rotorua Part II

Om te beginnen wil ik even vermelden dat ik hier vandaag exact 1 maand ben! Time flies when you're having fun ...

Het 2de deel van mijn bezoek aan Rotorua was er eentje van korte duur, 1,5 dag. Goed gevuld met onder andere een ochtendbezoek aan "The Shire" - Hobbiton. Voor de leken onder ons, een filmset uit de "The Lord Of The Rings" films. Voor diezelfde leken onder ons ... shame on you! In de namiddag mezelf nog eens gewaagd aan een liftpoging (#donttellmom). Ik denk dat het me welgeteld 30 seconden heeft gekost en mijn broodje was gebakken... door brandweermannen. Desondanks ze niet in uniform waren heb ik al ergere liftpogingen gezien ;-)

Die lift heeft me tot Wai-O-Tapu gebracht, nog een ander kleurrijk geothermaal park in deze "Pacific ring of fire". Diezelfde mannen waren zelfs zo aardig om ons terug te komen ophalen en ons mee te nemen naar een natuurlijke hot water pool die we volgens hen zeker moesten gezien hebben. (Geen paniek, er was nog een andere vrouw bij mij). Ik was er niet kwaad om, beetje dobberen aan een watervalleke van 39 graden in het midden van de natuur. Ze hebben ons dan natuurlijk ook nog afgezet aan onze hostel en hebben we samen de avond afgesloten op z'n Italiaans. Lekkere pizza, overheerlijke Nieuw-Zeelandse wijn en een toffe bende als gezelschap. Wie doet beter met een leukere dag? I dare you! Haha!

Om nog even terug te komen op Hobbiton. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik twijfelde of ik wel zou gaan. Ik mag de films dan al wel 2 keer gezien hebben (en vanmiddag/vanavond nog een marathon op de planning trouwens. Wat doe je anders met regenweer?!), ik kon nu niet zeggen dat ik een die hard fan was. Na het bezoek aan deze prachtige set, met al de verhalen van "the making of", de ongelooflijk mooie details en de nostalgische sfeer die hier hangt kan ik zeggen dat ik blij ben dat ik niet zo dom ben geweest om niet naar hier te komen (Lees:die hard fan in de maak).

Kleine notie als afsluiter van dit verhaal:

Ik heb dit geschreven aan Lake Taupo met een prachtige zonsondergang als gezelschap :-)

Geniet ervan!

Kus en tot later alweer!

Whakatane

Een aantal verhalen kort op elkaar. Zalige wifi in de bib van Gisborne. Jammer genoeg heb ik hier niet veel zon gezien, desondanks er het meeste zonuren zouden zijn in Gisborne. Van de 3 dagen dat ik hier was heeft het 2 dagen geregend. Alleen maar goed voor jullie want zo hebben jullie veel leesvoer ... :-)

Wkakatane is een klein dorpje en mijn eerste tussenstop onderweg naar de "zonnige" Oostkust. Er bestaat een Maori legende die zegt dat toen de Maori hier aankwamen de mannen aan wal gingen en de vrouwen bleven wachten in de kano. Toen de kano begon af te drijven nam Wairaka, de dochter van de kapitein, de peddels vast, desondanks dit verboden of taboe was, en begon de peddelen. Ze riep "Kia whakatane au i ahau!", wat zoveel betekent als "ik zal me gedragen als een man!" De andere vrouwen volgden haar voorbeeld en dit dorpje kreeg de naam Whakatane - "mannelijk zijn". Ooooooooh .....

De eigenlijke reden van mijn 3 daagse tussenstop hier is het kunnen bezoeken van White Island, de bekendste en meest actieve vulkaan van Nieuw-Zeeland. Het is dus heel simpel een eiland dat bestaat uit deze vulkaan, met een hoogte van 321meter boven water en een totale hoogte van 1600meter. In het begin van de 20ste eeuw werd er zwavel gewonnen. In 1914 kwamen alle mijnwerkers om het leven bij een uitbarsting. Begin jaren '30 stopte de zwavelwinning voorgoed maar de restanten van deze mijn zijn nog wel zichtbaar. Alweer een mooi stukje geschiedenis ...

Een bezoek aan deze vulkaan is heel erg afhankelijk van het weer. Mijn boeking werd dan ook 2 keer geannuleerd wegens te slecht weer, maar derde keer goeie keer ... fieuw! Mijn geduld werd alweer beloond met een unieke activiteit. Rondwandelen op een actieve vulkaan, gepakt en gezakt met de nodige uitrusting en een verzameling van te volgen veiligheidsvoorschriften. Ik ben braaf geweest én voorzichtig, ik heb ze gevolgd deze keer haha!

Tijdens de 2 dagen wachten heb ik een beetje rondgehangen, door het stadje gewandeld en een wandelroute gevolgd. Het was mijn bedoeling een 3 uur durende route te volgen. Gezien mijn geweldige gevoel voor oriëntatie is het een 6 uur durende wandeling geworden en achteraf gebleken 1 voor gevorderden van 18km lang, genaamd "Ng? Tapuwae o Toi Scenic Track". Dus in mijn hoofd ben ik een gevorderd wandelaarster, alleen begrijpt mijn lichaam dat nog niet zo goed (lees: stijven benen en pijnlijke voetjes) :-)

Ik vond het heel erg fijn de 3 dagen dat ik hier verbleven heb. Dit was onder andere te wijten aan mijn zalige Airbnb verblijfplaats bij een lieve dame en haar dochter. Ik had m'n eigen kamer met dubbel bed, een nachtlampje, 2 stopcontacten aan mijn bed, ruimte zat, een badkamer mét bad en een overvloed aan douchezeep, badschuim, shampoo, conditioner, crèmekes, een haardroger, ... Waan-zin-ni-ge luxe na meer dan 3 weken gedeelde kamers in hostels :-)

Nog een andere reden is omdat mij hier, raar maar waar, een enorm gevoel van geluk en dankbaarheid overviel. Dankbaar omdat ik in de mogelijkheid ben dit allemaal te kunnen beleven en vooral omdat het me mogelijk gemaakt werd door een aantal mensen. Mogelijk door zij die ik nog kan bedanken maar vooral door mensen die ik jammer genoeg niet meer in mijn leven heb. Ik draag ze meer dan ooit mee in mijn hart ...

Ik ben blij dat ik gesteund word door mijn lieve familie en vrienden, dat er zorg gedragen wordt voor mijn "thuisbasis" en dat er mensen zijn die op me wachten en blij zullen zijn als ik weer thuis kom.

Ik kom hier tot rust, doe zalig leuke en unieke dingen, zie prachtige wonderen der natuur, ik ontmoet zoveel verschillende mensen en de mentaliteit hier is iets waar wij Europeanen nog heel veel van kunnen leren. Ik ben blij met de keuzes die ik gemaakt heb de voorbije weken en maanden. Sorry Jan, je bent nog steeds de beste (ex-) baas die er bestaat haha!

Dus je ziet ... ik geniet met volle teugen, ook al zijn er misschien momenten of dagen dat sommige dingen wat tegenslagen. Miss Kiwi komt nog niet naar huis!

Oh ja, er was hier in Whakatane nog een "kleine" aardbeving van 5.3 op schaal van richter. Het heeft het nieuws (gelukkig) niet gehaald bij jullie maar dat wilde ik nog even kwijt. Te spannend om niet te vernoemen ;-)

"wat heb ik geleerd de voorbije dagen"

- bij een aardbeving moet je naast je bed gaan liggen en wachten tot je "uitgeschud" bent.

- de mensen zijn hier buitengewoon vriendelijk. 2 voorvallen die ik graag met jullie deel:

Bij mijn wandeling (die lange ja) stond ik even stil om op mijn kaart te kijken. Stopte er een wagen om te vragen of alles ok was en of ik hulp nodig had. Mijn antwoord was: no, I'm fine thanks. Wist ik veel toen! :-)

Bij mijn aankomst in Gisborne werd ik "gedropt" aan het infocentrum. Ik vroeg de weg naar de hostel en omdat ik er goed gepakt en gezakt stond en het best nog een stukje wandelen was heeft de lieve dame me weggebracht met haar wagen. Ze heeft me ook nog een hoop kiwi's en avocado's meegegeven. Haar ouders, die ze eigenlijk kwam ophalen, wilden met plezier even wachten!

- ik heb hier al meer gewandeld de voorbije 3 weken dan het laatste half jaar in België :-)

- de weersvoorspellingen in NZ zijn nutteloos. 4 seizoenen in 1 dag zeggen ze hier ...

- de laatste uitbarsting van de vulkaan was in september 2016

Nu laat ik jullie even. Tot later!

Kus!

Rotorua Part I

Terwijl ik dit verhaal schrijf lig ik lekker in het gras aan een rivier in Whakatane, mijn eerste stop aan de Bay of Plenty. Helemaal klaar om de zonnige Oostkust te gaan ontdekken. De reden waarom ik hier een paar dagen verblijf vertel ik graag in mijn volgende verhaal.

Dus even een terugblik op vorige week...

Onderweg naar Rotorua heb ik de Waitomo glowwormcaves bezocht. Gezien mijn chlaustrofobie alweer een beproeving maar het was een "must see", dus gewoon doen en niet nadenken. In deze grotten wonen wel duizenden gloeiwormen die in een soort van eigen geweven nest hangen en een prachtige blauw-groene gloed afgeven. Om zich te voeden creëren ze supersterke draden waar insecten en dergelijke in blijven kleven. Ze halen die draden dan weer op om zo hun verse vangst op te smikkelen. Eens je ogen gewend zijn aan het donker zie je alsmaar meer en meer fonkelende lichtjes. Het lijkt wel een magische sterrenhemel.

Ondertussen kijk ik uit naar de volgende dag want dan ga ik wildwaterraften op de Kaituna Rivier. Het is de meest spectaculaire rafting die je kan doen hier in Nieuw - Zeeland. Het is een rivier met 14 stroomversnellingen en een aantal watervallen, met als grootste de Tutea Falls (7 meter hoog). Ik geef toe dat ik een ietsiepietsie nerveus was maar eens onderweg was het moto "go hard or go home" :-)

Een aantal extra uitdagingen, onderweg opgelegd door de instructeur:

- "wie wil er vooraan op de neus van de boot gaan zitten bij de volgende versnelling?" - "ik ik ik!"

- "wie wil er onderaan de boot gaan hangen?" - "ik ik ik!"

- "wie wil er bij de volgende waterval achterstevoren gaan zitten?" - "ik ik ik!"

"wiens rug lag er in de prak de dag nadien?" - juist ja ... de mijne ... ! :-) (Sorry zus, leugentje om bestwil aan de telefoon haha)

Verder heb ik in het thermale wonderland, Rotorua, nog genoten van de heerlijke geur die hier hangt (enige notie van sarcasme vereist. Het ruikt hier namelijk naar rottende eieren door de zwavelwaterstof die er uit de bodem omhoog borrelt.) en het thermale park Te Puia. Je vindt hier geisers (de grootste spuit wel 25meter hoog), kokende modderpoelen met een temperatuur van 95graden en een diepte van 8 meter, een groot silicaterras, een replica van een Maori dorp, een verblijfplaats voor de Kiwi (een bedreigde vogelsoort en hét nationaal icoon van Nieuw - Zeeland), een weef - en houtsnijwerkschool, ... de moeite waard dus om te bezoeken!

Ah ja, ik ben ook nog naar de Polynesian Spa geweest! Bijna het vernoemen niet waard maar ik heb er toch van genoten, in de grappige zin van het woord. Niet alleen omdat ik het sublieme idee had om met 25graden in een warmwaterbad van 41graden te gaan zitten maar ook omdat het overdreven toeristisch was. In de fotoreeks zal je duidelijk worden wie hoofdzakelijk de bezoekers waren ... Anyway, ik vond het fijn omdat het zo erbarmelijk was dat het terug grappig werd én omdat het geothermale water niet alleen goed zou zijn voor je huid, maar ook voor de verlichting van spier - en reumatische pijn.

Een oud geloof zegt dat zwemmen in deze bronnen eindeloze schoonheid brengt! Ik ben benieuwd ...

"wat heb ik geleerd de voorbij dagen"

- het kaartnummer van mijn MasterCard uit het hoofd. (Of dat een goede zaak is laat ik in het midden). Mama als je dit leest, en ik weet dat je dat doet, mijn rekeningnummer is BE60 0634 6986 1870 :-))

- de langste plaatsnaam, een heuveltje van 305 meter hoog, in Nieuw-Zeeland is: Taumatawhakatangihangakoauauotamateaturipukakapikimaungahoronukupokaiwhenuakitanatahu!

- de Haka is een traditionele oorlogsdans van de Maori. Hoofdzakelijk bedoeld om de tegenstander te intimideren MAAR ze menen het wel heel serieus! Er wordt onder andere meerdere malen "te kama" geroepen wat "tot de dood" betekent. Ze dansen niet alleen een Haka voor een gevecht maar dit maakt ook deel uit van hun welkomstritueel, bij bepaalde gelegenheden zoals bij een begrafenis, om een overwinning te vieren, het internationale rugbyteam brengt dit voor het begin van een match, ....

- die prachtige blauw-groene lichtjes van de gloeiwormen zijn eigenlijk hun uitwerpselen ... BUMMER! :-)